Vanaf het begin van de vijftiende eeuw eeuw gingen mensen uit Europa op ontdekkingsreis. Niet omdat men nieuwsgierig was naar onontdekte gebieden maar om op zoek te gaan naar de eilanden waar kostbare specerijen vandaan kwamen. Zoals nootmuskaat, peper en foelie. De Portugezen waren de eersten die dat lukte maar ze hielden hun vondst angstvallig geheim. Zo konden ze heel veel geld verdienen aan de verkoop van deze exotische producten aan andere landen.
De in Nijmegen geboren Lambert Biesman was bij de eerste Indiëvaarders. Hij nam deel aan de eerste reis naar Indië onder Cornelis de Houtman (1595-1597). Ze wilden de plaatsen vinden waar de Portugezen hun specerijen vandaan haalden. Hij schreef hierover aan zijn vader Jacob Biesman de burgemeester van Nijmegen. Die woonde in de Benedenstad aan de Lage Markt. Later werd Lambert opperkoopman van de Magellaanse Compagnie onder Olivier van Noort bij de eerste Nederlandse omzeiling van de wereld (1598-1601). Na 26 januari 1600 was hij kapitein van het jacht Eendracht van deze onderneming.
Biesman werd in Manilla na gevechten met Spaanse schepen gevangen genomen en ter dood veroordeeld. Net als de andere gevangen kreeg hij de gelegenheid om zich tot het katholieke geloof te laten bekeren, maar als enige gevangene weigerde hij dit met als gevolg dat hij werd gewurgd en zijn lichaam in zee werd geworpen. De andere gevangen werden na de overgang naar het katholieke geloof alsnog opgehangen en daarna begraven.
In de eerste brief uit 1594 schrijft Biesman over de voorbereidingen van de eerste reis. De tweede brief is uit 1598, geschreven onderweg op zijn laatste reis.
