Halverwege de 19e eeuw werd de groei van het overvolle Nijmegen ernstig beknot door muren, poorten en overige vestingwerken die als een knellende band om de stad lagen. Nijmegen had de status van vesting en die hield iedere vorm van stadsuitbreiding tegen. Buiten de muren mocht in een straal van 1 km niet in steen gebouwd worden om in tijden van oorlog een vrij schootsveld te hebben. Pas in april 1874 werd de Vestingwet aangenomen en die bepaalde de opheffing van de vestingstatus van een aantal steden, waaronder Nijmegen. Daarmee kwam de weg vrij voor afbraak van de vestingwerken (de ontmanteling) en een spectaculaire groei van Nijmegen (de uitleg). Dit is een krantenartikel uit de Provinciale Geldersche en Nijmeegsche Courant van 18 augustus 1886 naar aanleiding van de uitbreiding van de stad in de negentiende eeuw. Het was een lied waarin de feestvreugde van de Nijmegenaren werd bezongen. Na een lange lijdensweg kon de stad na de uitbreiding eindelijk weer tot bloei komen, volgens de schrijver van dit lied B. ter Haar.
Beschikbare lokalen:
